Strona:Wychowanie narodowe a Eucharystya.pdf/36

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
—   34   —

Wasze poświęcenie cuda zdarzy! Kiedy bowiem wróg was chciałby zmienić w puste groby, które znaczą śmierć religijnego życia, — wtedy Chrystus z serc waszych weźmie krzyżem i łaską przygotowaną siejbę duchową, która w Kościele i narodzie odmładza i odradza życie.

∗                    ∗

Niech mi wolno będzie z czcią najwyższą i uszanowaniem do was się odezwać teraz, wy najwyżsi pasterze Chrystusowej trzody, wy najprzewielebniejsi księża Biskupi, którzy włodarzycie owczarnią w ziemiach Polski prześladowaną.
Jeśli kogo nienawiść wroga na cel sobie upatrzyła, to was nadewszystko czcigodni pasterze. W wasze to piersi godzą jego pociski — bo wie wróg, że uderzywszy pasterza, trzodę rozproszy.
Wyście to nastąpili na te stolice, z których każda nieomal ma cenne martyrologium zapisane głoskami swoich pasterzy wtrącanych do więzienia czy gnanych na stepy Sybiru.
Jestem w tej chwili tłumaczem uczuć narodu całego, gdy mówię i twierdzę, że na was, najczcigodniejsi Książęta Kościoła, są oczy wszystkich zwrócone.
I niktby niechciał, by bez potrzeby wy mieli osierocać dyecezyę. Bo komuż niewiadomo, jak w chwilach tak ciężkich i trudnych potrzeba sterników o wypróbowanym doświadczeniu jak jest doświadczenie wasze; potrzeba owczarniom waszego rozumu, waszej gorliwości, waszej znojnej pracy. Ale choć tak was cenimy, choć tak bardzo byśmy