Strona:Wychowanie narodowe a Eucharystya.pdf/33

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
—   31   —


Wszystko to, cośmy dotąd rozważali o wpływie Eucharystyi na charakter narodowy i narodowe wychowanie, można krótkiem określeniem przypieczętować: Eucharystya jest posiewem dusz wielkich i ofiarnych.
Jeśli ofiara w naszem narodowem życiu jest żywiołem tego życia nawet tam, gdzie ono najkorzystniej i najswobodniej się rozwija, to staje się zobowiązującem prawem tam, gdzie ono jest uciemiężone i uciśnione.
I sama opatrzność Boża zapotrzebowuje raz po raz od nas ofiary krwi za naród.
Snać że kielich gorzki ekspiacyjny jeszcze nie jest pełen łez, bólów i krzyżów.
Bo inaczej czyżby opatrzne oko Boże potrzebywało jeszcze tak skrzętnie wypatrywać jak dziś wypatruje, skądby dostać nowej krwi, coby kielich wypełniła?
Tyle tej krwi wśród mąk i długoletnich katuszy usączyło się z serca ludu naszego za Chrystusa i wiarę, tak ona rzęsiście zrosiła karty historyi Kościoła, tak uświetniła je i tak uwielmożyła! Myśmy za tę krew podlaskiego ludu podziękowali Panu, myśmy podziękowali, że wybrał mdłe tego świata, ażeby zawstydził mocne; że wyprowadził nieznane zasoby źródeł odrodzenia naszego stamtąd, gdzieby je naleść najmniej się spodziewano.
Lecz zdawało się nam, że akt naszego dziękczynienia już jest pieczęcią przyłożoną na męczeńską przeszłość, że jest modlitwą, która przechodzi po zabliźnionych ranach.