ADAMA NARUSZEWICZA,
BISKUPA ŁUCKIEGO I BRZESKIEGO,
przy założeniu pierwszego kamienia na kościół Opatrzności Boskiéj r. 1792 dnia 3 maja na placu Ujazdowskim miany.
Kamień ten, który W. K. M. P. M. Mił. na tym tu pobożności i sławy placu, w tym najokazalszym kapłanów, rady, rycerstwa i ludu swojego gronie, na zbudowanie świątnicy boskiéj zakładasz, jest-to najświętszą panowania twojego epochą, jest dowodem hołdu i wdzięczności twojéj dla tego Pana, który potężnym ramieniem swoim tron twój królewski z powagą tegoż narodu podźwignął, wywyższył i ozdobił.
Pełen religii, pełen najwyższéj składu politycznego ojczyzny twojéj znajomości, poznałeś, Panie, i złożyłeś przekonanie twoje na podnóżku majestatu króla królów, wyznając z pokorą chrześcijańską, że to dzieło, które w sejmowych obradach pod sterem twoim najwyższym rozpoczęło się i już do końca swojego chwalebnie zmierza, być prawdziwie nie mogło, jak tylko dziełem najświętszéj nad nami jego Opatrzności.
Bo czy to zasiągniemy świeżą jeszcze pamięcią przeszłéj niesławy i ucisków naszych, czy rozważamy początek i postęp prac i czynów niniejszych; czy poglądamy na ich pomyślne już, choć w pierwiastkach swoich, skutki, śmiało mówić możemy: A domino factum est istud et est mirabile in oculis nostris.
