Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/68

 Kniaź coraz bardziej zdumiony rzekł wreszcie:
 — Nie spodziewałem się nigdy usłyszeć tego z ust waszych. Wszak rękę twoją przyrzeczone księciu Brandenburskiemu.
 — To i cóz? Jeżeli mnie pojmie, będzie musiał czynić tak, jak jabym czynić chciała.Ale nie wiadomo jeszcze, czy w wyrokach bożych tak stoi.
 — Czy wiecie, że nową macochę mieć będziecie?
 — Któż nią?
 — Mówią o Sońce.
 — Sońka moją macochą?
 Pobladła i zamyśliła się głęboko.
 — Sońka tak młoda, tak przewrotna.
 — Czy wam tem przykrość wyrządziłem?
 — Mnie? Przywyknę. Miałam jedną macochę, mieć będę drugą. Ale ojciec już tak wiekowy, a Sońka tak młoda.
 — Stryj Witold to kojarzy.
 — Stryj Witold to mąż rozumny. Musi mieć w tem swoje racye. Ale mój kochany ojciec. Nie daj Bóg, ale... aby mu to małżeństwo gorzkich owoców nie przyniosło.
 Dziewica mówiła to jakby natchniona. Sieroctwo wcześnie kształtuje głowę i serce. Osamotniona snuła zwykle z swej głowy myśli,