Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/38

 — Słyszeliście jak tam w Taborze się rządzą — rzekł jakiś hołotka, mieszczanin, do swoich towarzyszy, którzy go okrążyli kołem. — Tam niema ani mego, ani twego, ale wszyscy, wszystko wspólnie mają, tak też wszyscy ludzie razem, wszystko wspólnem mieć powinni, a nikt nie ma mieć nic własnego, a kto ma co własnego, ten grzeszy śmiertelnie.
 Drugi go poparł.
 — Mówią, że królów nie potrzeba, że Bóg sam ludem swoim rządzić będzie, że panowie i rycerze mają być wyniszczeni, że wszelkie prawa ziemskie, miejskie, podatki — jako postanowienia ludzkie, a nie boskie, mają być zniesione, i że tam każdy w sercu zakon nosić powinien.
 — Oj głupi my, głupi. Czegóż to nam się zachciewa — rzekł przysłuchujący się im mieszczanin z Kleparza. — Niemców wypędzić chcą i wypędzą da Bóg przy pomocy naszej.
 — A kto Niemcy? Księża, klechy, biskupi.Więc dalej na księży.
 — Pobić trzeba króla Zygmunta i Jagiełłę królem ogłosić.
 — Witolda nie Jagiełłę. Jagiełło już za stary.
 — Pono poselstwo przybywa z Pragi.
 W innym znów kącie izby zebrała się