Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
73
— „Co? Panowie? do kaduka!
„Ja Panom nie wierzę;
„Zawsze szlachtę Pan oszuka,
„A z krajem nieszczerze. 120
„Kiedy bił się brat Pułaski,
„Co tamci[1] robili?
„Z Bożej i nie z Bożej łaski? —
„Buty nam uszyli! 124
„Oto bies wie, skąd wywiedli
„In Poloniam jura! [2]
„Więc dziś, gdyśmy na koń siedli,
„Hura, bracia, hura!“ — 128
„Ależ, Panie! gdzież wojować
„Polsce z całym światem?
„Nie trza kraj kompromitować;
„Cała sztuka na tem. 132
„Wreszcie Kongres i Traktaty,[3]
„Chociaż Klub[4] im przeczy, —
„Przecież święte są to rzeczy,
„Uświęcone laty.....“ 136
— „Co, Traktaty?! ej, za katy,[5]
„Ustąp Wasze sporu!
„Mój wąs starszy, niż traktaty
„Od Polski rozbioru. 140
↑ w 122 tamci = targowiczanie buty uszyli , t. j. zdradzili Polskę łącznie z królem (z bożej łaski ).
↑ w. 126 = rzekome prawa (mocarstw rozbiorowych) do Polski.
↑ w. 133 Kongres wiedeński 1815 r. — Traktaty Napoleona i inne.
↑ w. 134 Klub demokratyczny z Lelewelem na czele.
↑ w. 137 za katy = do kata, u kata, zaklęcie staropolskie, często używane w końcu XVIII i na początku XIX wieku. Używali tego zwrotu bardzo często w utworach scenicznych Bohomolec i Zabłocki.