Strona:Wiktor Hugo - Nędznicy cz4.pdf/330

 Miał jeszcze zegarek i woreczek, w którym było kilka sztuk złota. Zostawiono mu pieniądze i zegarek. Za zegarkiem w głębi kieszonki znaleziono papier złożony we czworo, który rozwinął Enjolras i przeczytał te pięć wierszy, napisanych własną ręką samego prefekta policji:
 „Zaraz po dokonaniu misji politycznej, inspektor Javert upewni się naocznie, czy w istocie złoczyńcy mają jakieś zamiary na prawym brzegu Sekwany przy moście Jena.“
 Po skończonej rewizji, podniesiono Javerta, skrępowano mu w tyle ręce i przywiązano do sławnego słupa, od którego niegdyś wzięła nazwę ta szynkownia.
 Gavroche, patrzący na tę scenę i potwierdzający wszystko milczącem kiwaniem głową, zbliżył się do Javerta i rzekł:
 — To mysz złapała kota.
 Scena odbyła się tak prędko, że wszystko się skończyło nim spostrzeżono to za szynkownią. Javert ani pisnął. Zobaczywszy przywiązanego do słupa Javerta, nadbiegli Courfeyrac, Bossuet, Joly, Combeferre i ludzie rozproszeni na obydwóch barykadach.
 Javert przywiązany do słupa tak mocno, że nie mógł się poruszyć, podniósł głowę z nieustraszoną pogodą człowieka, który nigdy nie skłamał.
 — To szpieg — szekł Enjolras.
 I obróciwszy się do Javerta dodał:
 — Będziesz rozstrzelany za dwie minuty, przed wzięciem barykady.
 Javert odpowiedział rozkazującym tonem:
 — Czemu nie zaraz?
 — Oszczędzamy prochu.
 — To zakończcie pchnięciem noża.
 Potem zawołał Enjolras Gavrocha.
 — Ty, ruszaj do roboty! Czyń co kazałem.
 — Idę, idę — rzekł Gavroche.