Strona:Wiktor Hugo - Nędznicy cz2.pdf/346

 — Tak.
 — I odstawimy na bok trumnę karawaniarza?
 — Właśnie.
 — Jestem na rozkazy przewielebnego zgromadzenia.
 — Cztery matki kantorki wam dopomogą.
 — Do zabicia trumny? Nie potrzebuję ich pomocy.
 — Nie. Do spuszczenia trumny.
 — Gdzie?
 — Do grobów?
 — Jakich grobów?
 — Pod ołtarzem.
 Fauchelevent podskoczył.
 — Grobów pod ołtarzem!
 — Pod ołtarzem.
 — Ale...
 — Będziecie mieli sztabę żelazną.
 — Tak, ale...
 — Podniesiecie kamień sztabą za pomocą koła.
 — Ale...
 — Trzeba spełniać wolę zmarłych. Być pogrzebioną w grobach pod ołtarzem kaplicy, nie być przeniesioną na ziemię niepoświęconą, pozostać umarłą tam, gdzie się modliła żyjąca: taka była ostatnia wola matki Ukrzyżowanie. Oto nas prosiła, to jest tak nam rozkazała.
 — Ale to zabronione.
 — Zabronione przez ludzi, nakazane przez Boga.
 — Gdyby się o tem dowiedziano?
 — Pokładamy w was zaufanie.
 — O co do mnie, jestem jak kamień waszego muru.
 — Kapituła się zebrała. Matki głosujące, których zasięgnęłam opinji i które jeszcze obradują, uradziły, że matka Ukrzyżowanie, stosownie do swej woli, pochowaną będzie w trumnie pod naszym ołtarzem. Osądź sam ojcze Fauchelevent, czy nie będą się tu