Strona:Wacław Sieroszewski - 12 lat w kraju Jakutów.djvu/168

Ta strona została przepisana.

163

CZAPKA

niejszym jest kaptur aksamitny, niegdyś zamszowy, podbity i obszyty futrem; jest on uważany za starożytny i zwolna znika z obiegu^[1]; boki jego wydłużają się w rodzaj nauszników i podwiązują pod brodą. Pospolita do dziś jakucka czapka kobieca, futrzana, pochodzi od tego kołpaka, który przez biednych jest noszony bez różnicy płci; obie są zblizka pokrewne

Rys. 42. Jakucka czapka kobieca.	Rys. 43. Kołymska czapka z łap piescowych. (¼ naturalnej wielkości).	Rys. 44. Okrągła czapka bobrowa z uszami, wierzch z łap burego lista.
45. Czubek kobiecej czapki jakuckiej, upiększony srebrną „tusachtą“ (¼ nat. wielk.).

z kirgizkim futrzanym kapturem. Kobieca czapka jakucka szyje się z drogich futer rysich, bobrowych, z czarnych ogonów wiewiórczych, dawniej z sobolich. Czubek ma z czarnego sukna, z czerwonemi lub zielonemi, wzo-

↑ Podobizny kobiecych czapek jakuckich często ozdabiają starożytne kamienne figury Mongolii (patrz rysunki w podróżach Marco Polo); zwrócę uwagę na płaskorzeźbę z grobowca Ascheta w dolnym biegu Orchona (Tab. XV — 2, prace Ekspedycyi Orchonskiej) „Starożytności Mongolli“. W. W. Radloff.

[1] Podobizny kobiecych czapek jakuckich często ozdabiają starożytne kamienne figury Mongolii (patrz rysunki w podróżach Marco Polo); zwrócę uwagę na płaskorzeźbę z grobowca Ascheta w dolnym biegu Orchona (Tab. XV — 2, prace Ekspedycyi Orchonskiej) „Starożytności Mongolli“. W. W. Radloff.

[1]