Strona:Wacław Gąsiorowski - Zginęła głupota!.pdf/99

a każdy z nich coprędzej chciał przystąpić do palących kwestyi.
 Światowidzki pierwszy skierował rozmowę na odpowiednie tory:
 — Panie Stanisławie! Co pan sądzisz o wagonach?
 — O wagonach! — powtórzył drżącym głosem Figelberg, gładząc swe rude faworyty. — Nic! Zupełnie! Straciłem, otwarcie panu mówię... dużo... I sam nie wiem, dlaczego! Grę śrubowaliśmy na giełdzie od trzech lat... naraz zabrakło graczy... Nikt nie chciał słuchać o zwyżce... nie było amatorów nawet na połowę wartości...
 — Wiem, wiem! Poczułem i ja wagony!
 — Za pozwoleniem, panie Hilary — przerwał Figelberg, — a krajowe koleje?...
 Światowidzki się skrzywił.
 — Nic nie wiem. Słowo daję. Słyszałeś pan zapewne o awanturze z przyjęciem robót?... Głupia historya! Ale to przejdzie, przejść musi. Chociaż, słowo daję, nie mogę sobie zdać sprawy z usposobienia giełdy!!
 — Bo tam wcale usposobienia niema! — wykrzyknął porywczo Figelberg.
 — Dziwny objaw! wszak o przewrotach ekonomicznych nie słychać, traktaty handlowe