Strona:Wacław Gąsiorowski - Zginęła głupota!.pdf/197

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

stwo! O! po tobie można się już wszystkiego spodziewać!
— Pragnę tylko utwierdzić cię w przekonaniu, że do Stanisława jestem przywiązaną szczerze i głęboko, i że postanowienia mego nie zmienię!
— Tak, naturalnie! Ojciec twój ma jeszcze mało zgryzot i zmartwień; chcesz mu ich dodać!
— Papo, na co te wymówki? Cóżem zawiniła, że on stanął na mojej drodze?
— Dobrze, dobrze! Jeżeli nie masz nic więcej do powiedzenia, to... odejdź, zostaw mnie samego.
— Kiedy... bo to, o co chciałam prosić, stoi w związku...
— Więc o tem nie mów!
— Ależ, papo, idzie tu o dobro... nie tylko moje... ale interesów także.
— Interesów? Cóż takiego?
— Miss Ketty przyjaźni się z żoną Kellischa. Otóż wczoraj, pod wielkim sekretem, powodowana życzliwością dla mnie, przyznała się, że wie od Kellischowej o cichej zmowie twoich, ojcze, prokurentów. Należą do niej wszyscy, nie wyłączając Herszkowicza. Zmowa polega na tem, że chcą cię opuścić i przejść do Przesmyckiego, który, jak ci wiadomo, potrzebuje ludzi