Strona:Wacław Gąsiorowski - Zginęła głupota!.pdf/169

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

i kiwającego się po całych dniach nad talmudem reb Arona.
Powróciwszy bardziej zdenerwowanym do domu, niż był z niego wyszedł, zastał Hilary oczekującego nań Figelberga. Pomny na złamanie słowa Światowidzki przyjął go zimno i ceremonialnie. Figelberg jednak, niezrażony przyjęciem, poprosił Hilarego o chwilę rozmowy na osobności. Kiedy znaleźli się sami, zażądał przedewszystkiem wykazu wierzytelności, należnych od niego Światowidzkiemu. Bankier natychmiast polecił sporządzić tymczasowy conto corrent i w niespełna kilkanaście minut doręczył Figelbergowi obrachunek, wykazujący różnicę debet w sumie trzech kroć sto tysięcy.
Figelberg, który, oczekując na wyprowadzenie sumy, wiódł jedną z tych zwykłych rozmów «o niczem,» nagle spoważniał, zamyślił się i po chwili milczenia zaczął tonem stanowczym:
— A zatem... może pan... panie Hilary, stracić te... trzykroć sto tysięcy!
Światowidzki spojrzał na Figelberga jak na waryata.
— Tak, panie Hilary... Jesteśmy bankrutami... Nie jesteśmy w stanie zaspokoić dzisiejszych wypłat... lada chwila kasyer nasz zamknie okienko...