Strona:Wacław Gąsiorowski - Zginęła głupota!.pdf/12

mocnikiem buchaltera, Łamkowskim... z tym, co to pisze różne rzeczy. Rozprawiali szeroko, że im się dzieje krzywda, że pracować nie warto i że coś tam wykryją i opiszą w dziennikach!..
 — Co!? — krzyknął, poruszony do żywego Światowidzki — oni się poważyli!?
 — Ba! Ja sam nie mogłem się dość nadziwić... takie to było potulne i układne!
 — Dosyć! Ja ich rozum u nauczę! W tej chwili precz z urzędowania. Jeden i drugi! Nędzne robaki! Pierwszy raz mi się coś podobnego wydarzyło!
 — O! proszę jaśnie pana — mruczał Jan, zawiązując Hilaremu krawat, — im już z oczu źle patrzyło!
 — Sprawię im niespodziankę, sprawię! Co tam jest dzisiaj?
 — Wizyta w przytułku, otwarcie nowych warsztatów...
 — Prawda!
 — Założenie kamienia węgielnego klubu szwaczek... a i premiera! Jaśnie pan wspominał wczoraj, że będzie u hrabiego Zygmunta!...
 — Trzeba... trzeba! Kawa.
 — Stoi w gabinecie.
 — Zawołaj mi Herszkowicza!
 — Słucham jaśnie pana... ale właśnie...