Strona:Władysław Sterling - Dziecko histeryczne.pdf/25

pachą, jak obrzmienia dłoni i stóp, powodowane przez dowolnie wywierany ucisk, jak wrzekome zaburzenia troficzne skóry, wywoływane przez substancje drażniące i obrażenia ostremi narzędziami, jak sztuczne krwioplucia, wywoływane przez podcinanie nożyczkami błony śluzowej jamy ustnej, jak połykanie igieł lub szpilek. Jedna z moich maleńkich pacjentek histerycznych (notabene córeczka lekarza) podtrzymywała u siebie całemi miesiącami wrzekomą moczówkę cukrową przez potajemne dosypywanie cukru do moczu. U dwunastoletniej dziewczynki, którą miałem w obserwacji i która była mistrzynią w połykaniu ostrych przedmiotów — dokonana wskutek gwałtownych bólów jamy brzusznej operacja wykryła w żołądku cały skład igieł, szpilek do włosów, gwoździ i drutu. Koronę wszakże tych usiłowań stanowią planowane lub organizowane zamachy samobójcze młodocianych histeryków i histeryczek, które naogół nie powinny być brane zbyt serjo, ani przejmować specjalną obawą. Sprawa przeważnie kończy się na dramatycznych pogróżkach, powtarzanych wielokrotnie i mających na celu steroryzowanie otoczenia, zaś tam nawet, gdzie zamach taki dochodzi do skutku, bywa on inscenizowany w sposób groteskowy i teatralny, zazwyczaj wobec liczniejszego audytorjum i, pomimo wrzekomo olbrzymich ilości pochłanianych trucizn, nigdy nie zagraża niebezpieczeństwem życiu. Ten motyw efekciarstwa i kabotynerji przewija się przez liczne przejawy histerji wieku dziecięcego, to też t. zw. teatralizacja życia, o której tyle się mówi w piśmiennictwie współczesnem, oddawna stanowiła już problemat, realizowany podświadomie przez liczne szeregi młodocianych histeryków.
 Tam, gdzie nie wystarcza zainteresowanie otoczenia własną chorobą, psychika dziecka histerycznego posługuje się bez skrupułu środkami jeszcze bardziej drastycznemi. Dziecko staje się ogniskiem intryg, rozsadnikiem plotek i wy-