Strona:Władysław Sterling - Dziecko histeryczne.pdf/10

osie zjawisk słynny neurolog francuski, Charcot, po raz pierwszy dopatrzył się pewnej prawidłowości. Pozornie zbliżony przejawami swemi do napadu padaczkowego, różni się od niego napad histeryczny niezupełną utratą przytomności, brakiem nietrzymania moczu i kału oraz zdolnością reagowania źrenic. I tutaj napad zazwyczaj rozpoczyna się krzykiem i upadkiem dziecka na ziemię, nigdy jednakże nie spostrzegamy, ażeby dziecko runęło na podłogę gwałtownie, raczej układa się dość łagodnie, nie przyczyniając sobie zazwyczaj poważniejszych obrażeń ciała. Bezpośrednio potem wkracza dziecko w pierwszy okres t. zw. wielkiego napadu histerycznego, który nosi nazwę wielkiego łuku (arc de cercle). Nazwa ta spowodowana jest łukowatem przegięciem kręgosłupa ku tyłowi, które może być tak daleko posunięte, że dziecko dotyka podłogi lub pościeli tylko potylicą i piętami, utrzymując się przez dłuższy czas w takiej groteskowej pozycji, przyczem ciało naprzemian albo wypina się ku górze, albo zapada się ku dołowi. Owo wypinanie się i zapadanie tułowia powtarza się wielokrotnie i trwać może kilkanaście minut. Niekiedy ów pierwszy okres napadu histerycznego rozpoczyna się od całego szeregu objawów natury psychicznej lub cielesnej, które stanowią niejako uwerturę do mającego nastąpić przedstawienia: niepokój ruchowy naprzemian z nieumotywowanemi wybuchami wesołości, halucynacje wzrokowe i słuchowe o zabarwieniu przeraźliwem lub częściej erotycznem, napady kaszlu, ziewania lub czkawki, mdłości, skurcz przełyku, bóle w okolicy jamy brzusznej, zawroty głowy, szum w uszach, uczucie zamierania w kończynach, kilka drgnięć powiek, konwulsyjne drgania całego ciała lub kończyn — poprzedzać mogą niekiedy toniczne stężenie muskulatury tułowia.
 Drugi okres napadu histerycznego nosi popularną nazwę clownizmu, a to z powodu dziwacznych ruchów cyrkowych,