Strona:Władysław Stanisław Reymont - Z pamiętnika.djvu/231

danie wejść do katakumb i za wydanie chrześcijan — dawał mu wolność, bogactwa i obywatelstwo rzymskie.
 Szybko przystąpił do domku i zastukał umówionym sposobem.
 — Baranek — powiedział głośno w otwór, jaki był w drzwiach.
 — Wejdź w pokoju! — odpowiedział mu głos z wewnątrz.
 — Zaczęła się już ofiara?
 — Pewnie, bo przed chwilą wszedł Anicyusz, będzie dzisiaj czytał braciom list Pawła — odpowiadał człowiek spokojnie, wręczając mu zapalony skręt sznurów, oblepionych żywicą.
 Theodatos wyciągnął rękę po światło, ale równocześnie pchnął szerokim mieczem w gardło starca, który rozkrzyżował tylko ręce i padł na wznak, rzężał chwilę, kopał nogami, darł paznogciami glinę podłogi i skonał. Trwało to wszystko chwil parę, poczem Syryjczyk wyszedł przed dom, gdzie czekał dowódca.
 — Zejdę na dół, zobaczę, czy już są wszyscy, i zaraz dam znać.
 — Pójdę z tobą — odpowiedział Rzymianin.
 — Jak chcesz panie.
 Weszli na mały dziedzińczyk, ukryty za domem, pomiędzy złomami kamienia, zarosły dzikim laurem i bluszczem, który się czepiał domów. Pod jednym z takich złomów było wejście do kata-