Strona:Władysław Stanisław Reymont - Na zagonie.djvu/230

z dołu na czwarte, z wózkami pełnymi mokrego towaru.
 — Jedziesz, Adam!
 — Pojadę. Nie widziałem już ojców od kopania.
 — To w sobotę na noc, co?
 — A tak, dwa dni świąt.
 — Już krzyża ani rąk nie czuję od tej piekielnej roboty.
 — A mnie tak jakoś w piersiach boli.
 — To Zielone Świątki, co?
 — Juści, nie wiesz to?
 — A w tej fabryce to się już człowiekowi we łbie przewraca.
 — Gdzie się wybierasz? — zapytał prędko pan Pliszka.
 — Do domu na święta.
 — Daleko?
 — I, nie... Koleją do Łukowa, a tam będzie z milkę piechotą.
 — Łuków... Łuków... tam, gdzie jest Szlachecka Wola!
 — To w naszej parafii, o miedzę od naszej wsi...
 — To wy z której wsi?
 — A z Mszawy Górnej.
 — A... z szosy zaraz na lewo... tak... — przypominał sobie pan Pliszka.
 Wysiedli zaraz, przez dzień jeździli jeszcze po kilka razy windą, ale pan Pliszka już ich nie pytał, przypatrywał się uważnie i milczał.
 — Szlachecka Wola! Moja wieś! moja!... — Poł-