rodzaju przykłady, że biskupi ze swoich siedzib wyzuci wspierali innych biskupów w pełnieniu ich obowiązków, częstymi były w tych czasach, a fakt następny, że św. Wojciech zwrócił się do nawracania Prus, popierałby wniosek, że między Ungerem a św. Wojciechem podobny zachodził stosunek, i że Bolesławowi chodziło o pozyskanie św. Wojciecha dla pracy w obrębie własnego państwa i w jego interesie. W czasie bowiem, kiedy św. Wojciech do Polski przybył, Pomorze było już zajęte przez Bolesława, i tu przedewszystkiem otwierało się obfite pole dla pracy missyonarskiej, jednak widocznie Unger zachował dla siebie całą zachodnią część Polski, podczas gdy św. Wojciechowi powierzoną została część wschodnia ze siedzibą w Gnieźnie i z widokami pracy missyonarskiej na Mazowszu i w Prusach. Tu w przekazanym sobie okręgu założył św. Wojciech klasztor w Trzemesznie[1], jak stwierdza tradycya i niektóre źródła późniejsze, wspominające o złożeniu tymczasowem ciała św. Wojciecha w tym klasztorze[2].
- ↑ Zob. przekonywujący wywód Wojciechowskiego (O Rocznikach l. c. str. 188) wyjaśniający ustęp powstałej prawdopodobnie w Polsce Passio S. Adalberti c. 3. »(Adalbertus) in Poloniam regionem cursum direxit et ad mestr f. locum divertens, cœnobium ibi construxit« MP. I. str. 154.
- ↑ Legenda o św. Wojciechu c. 18. (MP. IV. str. 220), Kron. Pol. (MP. III. str. 619). Kronika o Piotrze Właście (ibid. str. 762), nadto »Chronicon imperatorum et pontificum Bavaricum«, pisana prawdopodobnie przez Słowianina w w. XIII. (MG. SS. XXIV. str. 224) »Adalbertus martirio coronatus est et a Polonis in Stremesnam translatus«.
eiusque praedicationibus et institutionibus fideliter obedivit« inaczej rozumieć trudno, jak tylko, że św. Wojciech i w Polsce sprawował urząd pasterski. O powołaniu wreszcie św. Wojciecha do Polski wspominają pod mylną datą 973 t. zw. Annales Poznanienses (MP. V. str. 878) »S. Adalbertus venit Poloniam vocatus per pium Boleslaum«.
