Badanie prawa partykularnego kościelnego podwójną nauce przynosi korzyść, bo przyczynia się nietylko do bliższego poznania rozwoju prawa powszechnego, lecz także i do zgłębienia dziejów danego kraju lub ludu. W wiekach średnich zwłaszcza, kiedy się prawo powszechne kościelne dopiero kształciło i wyrabiało, zachodziło między niem a partykularnem silne wzajemne oddziaływanie; wprawdzie prawidła powszechnie obowiązujące zmieniały częstokroć te, które się wytworzyły w mniejszym zakęesie, lecz równocześnie wiele instytucyj prawnych pierwotnie na polu prawa partykularnego powstałych, zyskało w prawie powszechnem swój wyraz.
Wieki te były zarazem epoką, w której życie kościelne z państwowem we wszystkich jego kierunkach, nie wyjmując prawa, ściśle się łączyło; Kościół niósł ludom pierwiastki cywilizacyi, a jego ideały i zasady ludzkość ówczesną na wskroś przenikały, zagrzewając do wielkich i szlachetnych porywów. W skutek owego związku Kościoła z państwem, musiało nietylko prawo państwowe ulegać wpływom Kościoła, ale taksamo i Kościół niejednokrotnie musiał się liczyć z prawem państwa, w którem się rozwijał. Skutki zaś tych obopólnych wpływów, najlepiej w prawie partykularnem kościelnem się odzwierciedlają.
