Strona:Ustawa o prawie autorskim (z dnia 10 lipca 1952).pdf/5

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

§ 2. Ilość egzemplarzy autorskich nie może przekroczyć: w pierwszym wydaniu — dwudziestu pięciu a w następnych — dziesięciu. Nie wlicza się ich do nakładu. Przy utworach zbiorowych wydawca może zastąpić egzemplarze autorskie odbitką odpowiedniej części dzieła.

Art. 44. Wydawca ma prawo wydrukować w każdym wydaniu poza egzemplarzami autorskimi do 350 egzemplarzy obowiązkowych i okazowych, których nie wlicza się do nakładu.

Art. 45. § 1. Twórca może w zbiorowym wydaniu swych dzieł umieścić również utwory, o których wydanie zawarł umowę z innym wydawcą.

§ 2. Prawo wydawcy do zbiorowego wydania utworów jednego twórcy nie obejmuje prawa wydawania oddzielnie poszczególnych utworów.

3. Inne umowy o rozpowszechnianie utworów.


Art. 46. § 1. Do umowy o publiczne wystawienie utworu scenicznego lub o publiczne wykonanie dzieła muzycznego albo słownego stosuje się odpowiednio przepisy art. 35 do 38 oraz art. 40 § 1.

§ 2. W braku odmiennej umowy lub przepisu szczególnego wynagrodzenie twórcy płatne jest przy zawarciu umowy, a jeżeli twórca ma dostarczyć tekst — przy dostarczeniu go; jeżeli wynagrodzenie oblicza się w stosunku do wpływów, należy je wypłacać po każdym zamknięciu kasowym.

Art. 47. Twórca może odstąpić od umowy, jeżeli wystawienie utworu następuje w rażąco nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby się słusznie sprzeciwić.

Art. 48. Zezwolenie twórcy na przeniesienie jego utworu na przyrządy mechaniczne nie uprawnia w braku odmiennej umowy do odpłatnego publicznego wykonywania utworu.

Art. 49. Zezwolenie na przeniesienie utworu na film kinematograficzny uprawnia w braku odmiennej umowy do publicznego wyświetlania filmu.

Art. 50. Posiadacze głośników lub innych podobnych urządzeń mają prawo bez osobnego wynagrodzenia dla twórcy używać tych urządzeń do odbioru dzieła, rozpowszechniania go za pomocą radiofonii lub radiowizji i fonii oraz wizji przewodowej, chociażby urządzenia te były umieszczone w miejscu publicznym.

Art. 51. § 1. Nabycie nie wydanych planów architektonicznych obejmuje prawo zastosowania ich tylko do jednej budowli.

§ 2. Ograniczenia tego nie stosuje się w braku odmiennej umowy w przypadku nabycia planów architektonicznych przez jednostki gospodarki uspołecznionej, którym przysługuje prawo wykorzystania nabytych planów w sposób przez te jednostki określony.


ROZDZIAŁ 6.

Ochrona autorskich dóbr osobistych.


Art. 52. Naruszenia autorskich dóbr osobistych dopuszcza się, kto:
1) przywłaszcza sobie autorstwo, nazwisko lub pseudonim twórcy,
2) pomija nazwisko twórcy przy wydaniu lub odtworzeniu utworu,
3) wbrew woli twórcy umieszcza jego nazwisko na utworze lub w inny sposób ujawnia autorstwo,
4) nie podaje w swoim utworze twórcy lub źródła, z którego zaczerpnął treść lub wyjątki, albo podaje fałszywie autora lub źródło,
5) publikuje dzieło nie przeznaczone przez twórcę do publikacji,
6) wprowadza w utworze zmiany, dodatki lub skróty, które zniekształcają treść lub formę albo pomniejszają wartość utworu,
7) działa w inny sposób z ujmą dla autorskich dóbr osobistych twórcy.

Art. 53. § 1. Twórca, którego autorskie dobra osobiste zostały naruszone, może żądać zaniechania tego naruszenia, usunięcia jego skutków oraz publicznego odwołania lub innego publicznego oświadczenia albo ogłoszenia wyroku w czasopismach.

§ 2. Po śmierci twórcy, jeżeli nie wyraził on innej woli, z powództwem o ochronę autorskich dóbr osobistych mogą wystąpić: małżonek, rodzice, dzieci lub rodzeństwo twórcy.

Art. 54. Z powództwem o ochronę autorskich dóbr osobistych twórcy może również wystąpić stowarzyszenie twórców właściwe ze względu na rodzaj twórczości.

Art. 55. Przepisy art. 53 stosuje się odpowiednio do rozpowszechniania portretu bez zezwolenia portretowanego i do wydania listów bez wymaganego zezwolenia.


ROZDZIAŁ 7.

Ochrona majątkowych praw autorskich.


Art. 56. Twórca lub jego następca prawny może żądać od naruszającego jego autorskie prawa majątkowe, by zaniechał naruszenia, wydał uzyskane korzyści i w razie winy wynagrodził szkodę.

Art. 57. Przy dziełach architektury nie wolno wstrzymać rozpoczętej budowy; pokrzywdzony może jednak dochodzić innych roszczeń.

Art. 58. § 1. Dla dochodzenia roszczeń pieniężnych niedopuszczalna jest egzekucja z prawa autorskiego, dopóki służy ono twórcy. Nie dotyczy to egzekucji z wierzytelności, przypadających z tytułu wynagrodzenia autorskiego.

§ 2. Po śmierci twórcy spadkobiercy mogą sprzeciwić się egzekucji z prawa autorskiego do utworu jeszcze nie opublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z ujawnioną wolą twórcy w sprawie opublikowania utworu.

§ 3. Przepisy §§ 1 i 2 stosuje się również do planów, stereotypów, kamieni, form, negatywów oraz innych przedmiotów, należących do twórcy i służących jedynie do wykonania jego prawa autorskiego.