Strona:Tytus Czyżewski - Pastorałki.djvu/38

a w stajni w kącie we żłobie razem złączeni przy sobie tak sławne święte we świecie Józef Marja i Dziecię jak płatki śniegu zlecieli biali srebrzyści anieli a w rękach cytry i grają i paluszkami trącają Pastyrze my barana, my koźlęta my kaczora, my jagnięta cztery miodu baryły krzynę piwa, goryły pszczoły z ulem co brzęczą baranie struny co jęczą przynosim Panu Wół jak nie mam chuchać pastyrze kiedy ziąb idzie, mróz bierze Osioł jak nie mam skakać pastyrze kiej w ogon zimno, mróz bierze Pastyrze ucichajcie, poklękajcie Jezusowi pokłon dajcie a wy muzyki zagrajcie od tej wieczerzy ku ranu my zaśpiewamy też Panu Organista nie śpiewajcie, zaprzestańcie

idą tu z gwiazdą i z łuną kadzidło, złoto i runo niosą i puzdra, klejnoty purpury, pióra, dziwoty idą bez boskiej urazy Kasper, Melchior, Baltazy Chór pastyrzy oto królowie oto panowie złote fanaberyje, złote liberyje złote pojazdy i sługi klacze ogiery i cugi przy karabelach drużyny pachołki, czarne murzyny Baltazy ja Baltazy, król znany przychodzę, Panu nad Pany niosę pokłony i dary prowadzę sługi, fanfary Melchior Melchior ja jestem, król wschodu idę z rajskiego ogrodu niosę grona, daktyle, pierniki ze złotem puzdra, kluczyki Kasper wiodła nas gwiazda przez morza paliły słońce i zorza a jako studnie w pustyni świecą się perły w tej skrzyni Pastyrze kiedy się światy obrócą