Strona:Traktat Wersalski.djvu/179

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
§ 6.

Skoro dług zostanie w całości lub w części uznany, Urząd dłużniczy zapisze sumę uznaną na dobro Urzędu wierzycielskiego, zawiadamiając go równocześnie o tem.

§ 7.

Dług uważany będzie jako w całości uznany i suma jego zapisana będzie natychmiast na dobro urzędu wierzycielskiego, oile w przeciągu trzech miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia, które mu będzie przesłane, — (chyba że Urząd wierzycielski zgodzi się na przedłużenie tego terminu) Urząd dłużniczy nie zawiadomi, że dług nie został uznany.

§ 8.

W wypadku, gdyby dług nie był uznany w całości lub w części, obydwa Urzędy zbadają sprawę we wzajemnem porozumieniu i usiłować będą pogodzić strony.

§ 9.

Urząd wierzycielski zapłaci wierzycielom prywatnym sumy, które zapisane zostały na jego dobro, posługując się w tym celu funduszami, oddanemi do jego dyspozycji przez Rząd swojego kraju i według warunków przez ten Rząd ustanowionych, w szczególności potrącając sumy, które uważane będą za konieczne na pokrycie ryzyka, kosztów i poborów komisji.

§ 10.

Każdy kto zażąda zapłaty nieprzyjacielskiego długu, którego wysokość nie zostanie uznana w całości lub w części, będzie musiał tytułem kary zapłacić 5% od tej części długu, która nie została uznana. Również każdy, kto nieprawnie odmówi uznania całości lub części długu, którego od niego żądać się będzie — będzie musiał tytułem kary zapłacić 5% od tej sumy, co do której jego odmowa uznana została jako nieusprawiedliwiona.
Procent ten należeć się będzie od dnia, w którym ubiega termin przewidziany w paragrafie 7, aż do dnia, w którym żądanie uznanem zostało za nieuzasadnione, albo dług został zapłacony.