Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 47.djvu/9

—   1309   —

 — Nie wydaje mi się, aby były zbyt wielkie. Lecz Pantera Południa waha się ciągle. A to okoliczność niebezpieczna, wiadomo wam bowiem z pewnością, że posiada wielu zwolenników.
 — Mimo to sądzę, że Cortejo niewielką nam wyrządzi szkodę.
 — Kto to wie, Może posiada pieniądze, które przecież u Meksykan tak wielką odgrywają rolę. Najdziwniejsze jest jednak to, że zwolenników werbuje raczej jego córka, aniżeli on sam.
 — Ma córkę? Piękną, młodą?
 — Dlaczego piękną i młodą?
 — Ponieważ są to dwa przymioty, którym tak trudno się oprzeć. Pani naprzykład jest stworzona do tego, aby kaptować zwolennikow.
 — To też kaptuję ich dla Juareza. Co się jednak tyczy córki Corteja, to nie jest ani młoda, ani piękna. Przeciwnie, sennorita Józefa wygląda poprostu, jak strach na wróble.
 — Pani ją zna, widziała ją pani kiedy?
 — Nie. Widziałam tylko fotografję. Powiadają, że sennorita Józefa uważa się za piękną. Musi to być prawda, inaczej nie kazałaby fotografować się w tysiącach odbitek i nie rozdawałaby ich na prawo i lewo.
 — Ma pani jej fotografję?
 — Owszem.
 — Proszę, niech mi pani pokaże.
 Emilja wyciągnęła z szufladki fotografję i podała Gerardowi ze słowami:
 — Ten chudziel to właśnie ona.