Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Trzecia płeć.djvu/280

runku nie posiadał. Nazajutrz przełożył jedną stronicę, w ciągu kilku następnych dni nie zrobił nic.
 Po tygodniu orzekł:
 — Niezupełnie zgadzam się z tym Cholewińskim. Przeczytałem dwie najnowsze bakterjologje, teraz mam zastrzeżenia.
 — Ja ich nie mam — półżartem odpowiedziała Anna — więc ja będę tłumaczyła.
 — Kiedy, wiesz Anuś, to jest nudne — przeciągał się i z podziwem przyglądał się Annie, gdy ta zabierała się do pracy.
 Pewnego dnia wpadła na nowy pomysł. Siedziała właśnie pochylona nad przekładem. Marjan siedział w kącie i czytał. Anna podniosła głowę.
 — Kochanie — powiedziała umyślnie osłabionym głosem — podaj mi proszę szklankę zimnej wody.
 Spojrzał na nią i zerwał się przerażony:
 — Anuś! Co ci jest?!
 — Trochę mi słabo.
 — Może doktora!?...
 — Nie, daj mi tylko wody.
 Trzęsły mu się ręce, gdy podawał jej szklankę. Oczy miał wystraszone.
 Istotnie wyglądała mizernie i blado. Przecie dnie całe miała wypełnione bądź co bądź ciężką pracą.
 — Zmęczona jestem — powiedziała po chwili.
 — Więc jakże można tak pracować — oburzył się.
 — Muszę. Zobowiązałam się skończyć przekład w terminie.
 Stał milczący i zakłopotany. Wreszcie wydobył z siebie postanowienie.
 — Zatem, ja to zrobię. Tak, ja to zrobię.
 I rzeczywiście, przez pięć czy sześć dni zastawała go nad przekładem, lecz po tygodniu, wszystko gdzieś znikło.

278