Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Karjera Nikodema Dyzmy.djvu/9

ROZDZIAŁ 1.

 Właściciel restauracji dał znak taperowi i tango urwało się w połowie taktu. Tańcząca para zatrzymała się w środku ringu.
 — No i co, panie dyrektorze? — zapytała szczupła blondynka, wyzwalając się z ramion partnera i podchodząc do stolika, na którym półsiedział gruby człowiek o spoconej twarzy.
 Właściciel wzruszył ramionami.
 — Nie nada się? — lekko rzuciła blondynka.
 — Pewno, że nie. Drygu nijakiego nie ma, ani szyku. Żeby choć jaki przystojny był...
 Zbliżył się tancerz.
 Blondynka przyjrzała się uważnie jego mocno znoszonemu ubraniu, rzednącym włosom, koloru włoskiego orzecha, zlekka kędzierzawym i rozdzielonym na środku głowy, wąskim ustom i silnie rozwiniętej szczęce dolnej.
 — A pan już gdzie tańczył?
 — Nie. To jest tańczyłem, ale prywatnie. Nawet mówili, że dobrze...
 — Ale gdzie? — obojętnie zapytał właściciel restauracji.
 Kandydat na fortancera obrzucił smutnym wzrokiem pustą salę.
 — W swoich stronach, w Łyskowi.
 Grubas roześmiał się:
 — Warszawa, panie drogi, nie żaden Łysków. Tu trzeba elegancko, panie drogi, z szykiem, z fasonem.