ciu lat wieku, obowiązany był stawić się zbrojne na wskazane miejsce zebrania. Niestający, ulegał karze żelaza i ognia, którą figurycznie wyrażał krzyż, opalony ogniem, i zbroczony we krwi.
| 2. Str. 72. w. 27. | Dziwne są wieści o rodzie Briana. |
Całe następujące w tekście opowiadanie, nie jest wymysłem autora, lecz wzięte jest z gminnego podania w Szkocyi.
| 3. Str. 73. w. 24. | Ni zdjął z jéj czoła przepaski dziewiczéj. |
Przepaska, albo wstążka, zwana po szkocku Snood, którą dziewczęta szkockie zwykły nosić na czole, była razem godłem panieństwa.
| 4. Str. 75. w. 12. | Tam syn widziadła, sam wierząc w swe czary |
| Wywołał z pustyń ich duchy i mary. |
Cała ta strofa odnosi się do miejscowych podań i przesądów górali szkockich.
| 5. Str. 76. w. 4. | Jęk strażniczego ducha w ich plemieniu. |
Każda ze znakomitszych rodzin góralskich, przypisywała sobie iż ma opiekuńczego, a raczéj domowego ducha, który do niéj tylko przywiązany, jéj się dobrem szczególnie zajmował, lub żałosnym swym płaczem i jękiem ostrzegał ją o grożącém nieszczęściu.
| 6. Str. 77. w. 3. | Wzięte zdrzew, które na Inch-Kaliachu. |
Inch Kaliach (Incz-Kaliach), co znaczy wyspa mniszek, albo starych kobiét, jedna z najpiękniejszych na jeziorze Loch-Lomond. Kościół należący niegdyś do klasztoru, leży w gruzach; ale otaczający go cmentarz nie przestaje być używanym dotąd, i zawiera familijne groby naczelników sąsiednich klanów.
