Ta strona została skorygowana.
Joanna.
I śpiesz się, radzę, aby czas nie minął! —
Bóg wam nie wiecznie w moc Francją dawa.
Nie przez gniew nad nią będzie wiecznie słynął!
W proch już runęła broni waszéj sława,
Pod mieczem naszym kwiat rycerstwa zginął;
Śpiesz się! powiadam — bo i reszcie biada!
Wyrok wasz: pokój, lub śmierć i zagłada!
Izabella (do Lionela).
I tyż bezkarnie zniesiesz te bluźnierstwa?
SCENA X.
CIŻ I KILKU DOWÓDZCÓW
(wchodzą śpiesznie).
(wchodzą śpiesznie).
Jeden z dowódzców.
Wodzu! w imieniu wojska i rycerstwa,
Błagamy, przebacz uniesienia chwilę!
Francuzi na nas idą w całéj sile —
Bronią ich cała połyska równina.
Wróć nam hetmanić!
Joanna
(wznosząc oczy ku Niebu).
(wznosząc oczy ku Niebu).
Przyszła więc godzina!
Sprawiedliwości Twéj stało się zadość! —
