Strona:Swetoniusz - Żywot Nerona (tłum. Ejsmond).djvu/13

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

wmówić w Klaudjusza, że Britannikus nie był jego synem, a dzieckiem podstawionem przez Messalinę. Oskarżał ciotkę swą Lepidę, by się przypodobać matce swojej Agryppinie.
Wkrótce wstąpił w związki małżeńskie z Oktawją i urządził w cyrku igrzyska za pomyślność Klaudjusza.
VIII. W chwili śmierci Klaudjusza miał lat 17.
Ukazał się przed gwardją między godziną 12 a 1. Obwołany został Cezarem na stopniach pałacu i zaniesiony w lektyce do obozu. Tam szybko zgromadził żołnierzy, a następnie udał się do senatu, skąd wyszedł dopiero wieczorem. Nie odmówił żadnego zaszczytu, jakim go obdarzono, za wyjątkiem tytułu ojca ojczyzny, który nie licował z jego wiekiem.
IX. Urządził wspaniały pogrzeb Klaudjuszowi. Wygłosił na jego cześć mowę i zaliczył go w poczet bóstw.
Złożył hołd pamięci ojca Domicjusza. W ręce matki oddał władzę bezgraniczną. Pierwszego dnia swych rządów jako hasło w pałacu dał oficerowi służbowemu słowa: „najlepsza z matek“. Nieraz widziano go z matką w jednej lektyce.