Strona:Stefan Napierski-Ziemia, siostra daleka.djvu/65

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Znów ptaki kwilić poczną, jako chór tragiczny,
A ty odejdziesz, młody, pacholęcą stopą
Muskając nurt, co złoży w śpiewny otwór wargi.