Strona:Stefan Napierski-Ziemia, siostra daleka.djvu/41

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

O, Celestynie, wysłanniku chmurny,
Znam dłoń, co kształty wywabia z przestrzeni
Srebrnej i pustki przeraźliwej; inne
Ramię zgaszony rozblask kładzie za tło.




Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Stefan_Napierski-Ziemia,_siostra_daleka.djvu/41&oldid=1233924”