Ta strona została uwierzytelniona.
Lesie zwyczajny! przesycony ciepłą żywicą, trochę piasczysty, nakrapiany igliwiem, daremny lesie,
nie wskrzeszaj mej młodości, gorzkiej i palącej, jak piołun,
dławiącej w gardle ołowianą kulą miłosnego wyczerpania,
przed którą zacinam wargi, by słowa, rozwalające gwiazdy,
móc wyrzucić, jak ramiona,
ku ledwo wschodzącym gwiazdom.
