szybki w oknie i zawiązuje za pręcik między niemi jeden rękaw kaftana. Drugi zawiązuje sobie na szyi i staje na stole, zwrócony do widowni, z rozkrzyżowanemi rękami, pochylony naprzód, w pozie takiej jakby miał się rzucić w dół. A teraz patrzcie co będzie, i niech ta zbrodnia spada na was! Robi ruch rzucania się.
Przez ten czas, kiedy kurtyna jest zapuszczona (powinno to trwać jak najkrócej), aktor odwiązuje się i szybko wychodzi do garderoby, a funkcjonarjusze teatralni zawiązują na rękawie kaftana manekina zupełnie podobnego do Walpurga (maskę musi wykonać dobry rzeźbiarz), ale w stanie powieszenia — i następnie uciekają czem prędzej. Kiedy kurtyna się podnosi, wszyscy na scenie powinni stać w tych samych pozycjach, co w odsłonie 1-ej. Trwa to przez chwilę (1 — 2 sekund).
GRÜN rzucając się ku trupowi Walpurga Odciąć go!!! Posługacze rzucają się i zdejmują trupa Walpurga z rękawa od kaftana. Grün go bada. Siostra Anna zrywa się.
SIOSTRA ANNA Co się stało?!!
SIOSTRA BARBARA Powiesił się twój kochanek, ty bezwstydnico! To się stało. Niech ci Bóg odpuści... Ja nie mogę. Zamknę cię na całe życie. Zgnijesz w lochu... Ty... Dławi się z wściekłości i oburzenia.
SIOSTRA ANNA patrzy na trupa Ach! Ach! Ach!! Z nagłą furją To wyście go zabili — zbrodniarze!! Rzuca się do trupa.
GRÜN wstając Trup. Kręgosłup złamany. Epistropheus wlazł mu w rdzeń przedłużony. Okaz przepadł. To jest pytanie, czy umarł jako chory, czy też to było właśnie ostatnim czynem chorego, przez który mógł się wyleczyć? A może powiesił się już jako zdrowy? To byłoby okropne!
SIOSTRA ANNA przy trupie Niech pan go ratuje zamiast gadać głupstwa! On jest jeszcze ciepły.
GRÜN Powiedziałem, że nie żyje. Nie zna siostra zupełnie anatomji. Centr oddychania zniszczony. Tu nawet psychoanaliza nic nie pomoże. Ale co on ma w ręku? Czemu on szybę wybił? Kompletnie zapomniałem o tym problemacie. Podchodzi do trupa.
