nad którym przełożył kniazia Wasyla Szujskiego i już to wojsko było u Kramów (zamek lak zowią w siewierskiej ziemi). A w tym padła nowina, że Borys umarł. Jęło się zaraz wojsko ono mieszać. Kniaź Wasyl Szujski zwoławszy wszystkich, długo mówiąc, wywodził i ukazował imposturam[1] tego Hrycka. Był i stryj rodzony tego Hrycka, u którego się po zejściu ojca swego wychował, który z przysięgą twierdził, że na ręku swoich włożył do grobu carewicza Dymitra. Prosił i napominał ich, żeby nie skłaniali umysłów swych do tego szalbierza, ale raczej pamiętając na przysięgę, którą uczynili zmarłemu Borysowi, żeby synowi jego Fedorowi Borysowiczowi wiary i przysięgi dotrzymali. Uspokoiwszy wojsko, poruczył je kniaziowi Wasylowi Galiczynowi i Bosmanowi, który dla obronienia Nowogrodka był też w niemałej wadze. A sam kniaź Szujski bieżał do Moskwy, chcąc się znieść z kniaziem Mścisławskim i bratem swym kniaziem Dymitrem i inszymi bojary, którzy byli w stolicy, o utwierdzeniu panowania Fedora Borysowicza, i o uciszeniu tych tumultów. Wojsko ono, które zostało z Galiczynem, jeśli sua sponte[2] jeśli teżto (jako sława jest) za poduszczeniem Galiczynowym, zbuntowało się. Po zejściu Borysowym z onych spraw jego tyrańskich świeża invidia[3] i u przedniejszych i u pospólstwa obciążyła syna jego. Atoli zaraz Galiczyn z Bosmanom jechali do Putywla do szalbierza, oddając posłuszeństwo, imieniem onego wszystkiego wojska. Szalbierz posłał zaraz do Moskwy i tam przez sprawę niejakiego Tatyszczewa, Fedor, syn Borysów, i z matką swą poddanym został, a szalbierz panem obwołany. Z Pu-
