w świecie, znajdował się raz na polowaniu w okolicy górzystéj i zupełnie odludnéj. Przypadkiem ujrzał się w obec starego pustutelnika, który siedział przed drzwiami swéj ubogiéj chaty, i z głębokiem zadumaniem przypatrywał się trupiej głowie. Spostrzegłszy go książę, zbliżył się i drwiącym głosem zapytał:
„Cóż się z taką uwagą przyglądasz téj trupiéj głowie, jestże w niéj co tak ciekawego?”
Pustelnik wlepił surowe wejrzenie w oblicze młodzieńca i zwolna odrzekł:
„Chciałbym się dowiedzieć, czy ta czaszka była niegdyś głową księcia, czy żebraka; ale niestety, żadnéj różnicy dopatrzeć się nie mogę.”
Wy, co na niższych patrzycie dumnie,
Popatrzcie czasem na trupie głowy,
Czy w czterech deskach, czy w złotéj trumnie,
Każda przybiera kształt jednakowy;
Bo śmierć jest kresem ziemskiéj wielkości,
Bo w obec Boga wielcy i nizcy,
Piękni i szpetni, mądrzy i prości,
Byle poczciwi, równi są wszyscy.
