DWIE MASECZKI.
Bogaty pan zgromadził u siebie kilkunastu przyjaciół na wspaniałą wieczerzę. Kiedy wszyscy siedzieli przy stole, drzwi główne otworzyły się i do jadalnéj sali weszły dwie maseczki, nie większe od pięcio lub sześcioletnich dzieci. Jedna przedstawiała wielkiego pana, druga znakomitą damę. Pan, miał na sobie ubiór szkarłatny haftowany złotem, białą pudrowaną perukę, jedwabne pończochy i trzewiki z korkami; w ręce trzymał trójgraniasty kapelusz z pięknym plumażem; dama, miała jedwabną żółtą suknię przerabianą srebrem, na głowie poruczkę białą i zgrabny kapelusik z piórem, w ręku trzymała wachlarz, którym niedbale się chłodziła. Oboje wykonali, przy odgłosie muzyki, pięknego menueta, z wielką zręcznością i wprawą, tak, że wszyscy widzowie zostali zachwyceni.
Po skończonym tańcu, stary wojak znajdujący się między współbiesiadnikami, wziął ze stołu jabłko i rzucił je przebranym dzieciom. Mały pan i maleńka dama razem je pochwycili, poczem jedno drugiemu zaczęło wydzierać owoc z trudną do uwierzenia zawziętością. W nieprzyzwoitéj walce
