Ludwika, nie mogąc ukryć niezadowolenia, zarumieniła się, jak wiśnia; wtedy kupcowa rzekła:
„Teraz dopiero domyślam się, że ten sznureczek musi być własną panienki pracą. Żałuję mocno, że robota w nim wcale nie szczególna. Ale ponieważ panienka przyszłaś tu, aby dowiedzieć się prawdy, powiedziałam ją z całą szczerością.”
Zarozumialców pospolita wada,
Że każdy z nich pochlebstwo nad prawdę przekłada,
Skromnych zaś szczerość własnéj miłości nie rani,
Ci wolą słyszeć prawdę, bo się kształcą na niéj.
KOSZYCZEK DO KŁĘBKA.
W pewnem miasteczku dziewczęta nieumiały nawet robić pończochy; wielka ich też liczba chodziła z bosemi nogami. Nadaremnie burmistrz miejscowy wielokrotnie surowo nakazywał, aby małe dziewczęta uczęszczały na naukę robienia pończochy do żony bakałarza. Jedne z nich były niezręczne, inne szukały rozmaitych wymówek, byle się tylko wykręcić od chodzenia do szkoły. Z dwudziestu dziewczynek, zaledwie jedna nauczyła się wybornie robić na drutach.
