Bruk.
1 Bruk szlifować (krzesać, tłuc, zbijać).
Wałęsać się, próżnować.
2 Na bruku, pilnuj cugli. — Now. 54.
Brusiłów.
Brusiłowska bibljoteka.
„Brusiłów w kijowskim, majętność Czackich. Tadeusz Czacki zebrał sławny księgozbiór w Porycku, syn jego Wiktor nieuczony, założył w Brusiłowie fabrykę wódek i likworów, którą złośliwie nazywano: Brusiłowską bibljoteką.” Dar. 123.
Bruździć.
Bruździ, jak kozioł w kapuście. — Kolb. VIII. 250.
Brwi.
Kto maluje brwi, to świat z niego drwi.
Brygida św. (8 października).
O świętej Brygidzie babie lato przyjdzie. — Gluź. 571; Schn. II. 91; Wierzb. 178; Kolb. XVII. 174; Kolb. M. I. 192.
Brykać.
Bryka, jak starosty koń.
Brylant.
Kiedy nie ma brylantu, dobry kamień czeski; kiedy niema lepszego, dobry i moraczewski.
Brząkacz.
Kto ma brząkacze, ma i skakacze. — Flor. 129; Mon. Ench. 197; Mon. Gr. 392.
Jak so pobrzękace, to są i posługace. Feder. II. 353. Jak kto ma brząkacze, to ma i pomagacze. — Aby pobrzękacze, będą posługacze. — Kiedy niema pobrzękaczy, to niema posłuchaczy (posługaczy), kiedy są pobrzękacze, to są posłuchacze (posługacze). — Jak pobrzękacze w kieszeni, posługacze w sieni.
Brząkacze, pobrzękacze = pieniądze, moneta, złoto brzęczące.
Brząknąć.
Brząknąć tu trzeba. — Knap. 47; Żegl. I. 34; Czel. 578.
Niemasz czym brząknąć. Gem. I. 88. § O sobie siła trzymają, a w rzeczy niemasz kim brząknąć, jako mówi stara powieść. Opal. Sat.
T. j. trzeba pieniędzy dobyć, użyć; nic bez pieniędzy.
Brzeg.
1 Brzegowi poderwanemu nigdy nie dufaj. — Ryś. cnt. 1; Czel. 236; Żup. 8; Kolb. VIII. 260.
Brzegowi poderwanemu nie wierz. Knap. 47. Brzegowi poderwanemu nie dowierzaj. Now 8.
2 Do brzegu naszego nie przypłynie nic dobrego.
Odm. Do mego brzegu przypłynie wiór, albo wiecheć.
Nie szczęści mi się.
3 Niewiadomo kto z brzegu.
Odm. Nie wiedzieć kto pierwszy z brzegu.
Kto pierwej umrze.
Brzemię.
Każdy swe nosi od natury brzemię. — Now. 32.
Brzęczeć.
Brzęczy, jak komar koło nosa.
Brzęk.
Brzęk za węch. — Flor. 141.
Wet za wet, co za co, nie darmo.
Brzoza.
1 Jaka brzoza, taka korka; jaka matka, taka córka.
2 Na pochyłą brzozę wszystkie kozy włażą. — Lom. 21.
3 Na pochyłej brzezie, to i kozieł się zwiezie.
Brzozowska.
Powąchasz się (poznasz się, zobaczysz. się) z panią Brzozowską.
Dostaniesz rózgi.
Brzuch.
1 Bez głowy żyć można, bez brzucha nie
2 Brzuchem ciało stoi. — Knap. 49.
3 Brzuchem do góry leżeć.
Próżnować.
4 Brzuch głodny nie jest swobodny.
5 Brzuch jak antał (jak baryła, jak bęben, jak waliza).
6 Brzuch jako pudło. — Rej. Zw; Rej. Wiz.
7 Brzuch ma w trzy poły zszyty.
Żarłoczny.
8 Brzuch nie może, ale oczy chcą.
Oczy chcą, nie brzuch. Trotz, p. w. Oko; Czel. 590. Żót ju nie może, ale ocze jesz chcą. Pobł. 120.
9 Brzuch nie przezroczysty.
10 Brzuch nie słyszy. — Knap. 47; Flor. 182; Czel. 188.
11 Brzuch nie zwierciadło, nikt nie pozna co się jadło.
Odm. Brzuch nie zwierciadło, co się zjadło, to przepadło.
12 Brzuchowi nie podlegać, wielka wolność. — Knap. 48.
13 Brzuch pełny języka nie utrzyma. — Knap. 47; Dąbr. 1; Czel. 138; Mas. 376.
14 Brzuch słowami się nie nakarmi.
15 Brzuch tłusty, łeb ma pusty. — Knap. 47; Flor. 131; Mon. Gr. 370; Wójc. Przyp. 106; Now. 8; Czel. 140 i 216; Łysk. 55; Żup. 17; Mas. 34.
Brzuch tłusty, ma łeb pusty. Żegl. II. 25. Brzuch tłusty, łeb pusty. Now. 8; Kal. Ciesz. 679 Gdzie brzuch tłusty, tam łeb pusty. Hor. 133. Brzuch má tłusty, ale łeb pusty. Koś. 103. W brzuch tłusty, w łeb pusty. Cinć. 38.
16 Brzuch uszu nie ma. — Kosz. Lor; Petr. Et.
Niema głodny brzuch uszu. Klon. Wor. Brzuch próżny niema rozumu, ni uszu. Pot. W. Ch.
17 Brzuch, wór dziurawy. — Knap. 48; Czel. 137.
Worek dziurawy zaprawdę u nas jest brzuch. Starow. Ref.
