75 Co Bogu, to Bogu. — Gem. II. 42; Żegl. I. 22.
76 Co boże, to boże. — Pot. Syl.
77 Co Bóg dał, to jest. — Gem. I. 24.
79 Co Bóg dał, zazdrość nie ukradnie; czego nie dał, z rąk wypadnie.
80 Co Bóg da, przestań na tym. — Knap. 86; Ern. 1361.
81 Co Bóg dopuści, znoś. — Knap. 124.
82 Co Bóg naznaczył, tego wiatr nie rozchwieje.
83 Co Bóg przeznaczy, człowiek nie przeinaczy.
85 Co Bóg złączy, tego i djabeł nie rozłączy.
86 Co Bóg zmoczył, to osuszy.
87 Co kto na kogo, to P. Bóg na niego.
88 Co ma Bóg dać w lesie, to i do domu (do dom) przyniesie.
89 Co nie z Boga, długo trwać nie może. — Wójc. Prz. I. 30; Czel. 13.
90 Co Pan Bóg komu naznaczy, to i na środku drogi rozkraczy.
91 Co się ludziom nie godzi, to Bogu oddać. — Knap. 101; Czel. 506.
92 Co z serca, to Bóg przyjmuje.
93 Cudzych bogów szukać.
94 Czego Bóg nie dał, tego i kowal nie ukuje. — Lom. 9.
96 Człek orze, sieje, zabiega, lecz plon na Bogu polega.
97 Człek se każdy rachuje, a Pan Bóg rozkazuje.
98 Człek układa (zakłada), a Bóg włada.
99 Człek zamyśla, Bóg rozrządza. — Kochow. Epigr.
100 Człowiek chodzi, P. Bóg nogi stawia.
101 Człowiek marzy, a Bóg darzy. — Cinć. 9.
102 Człowiek mieni, Pan Bóg czyni. — Cinć. W. 307.
103 Człowiek mierzy, Bóg uderzy.
104 Człowiek myśli, a Bóg kréśli. — Lom. 8.
105 Człowiek pracuje, P. Bóg skutkuje.
106 Człowiek pracuje (usiłuje), a Bóg kieruje.
107 Człowiek proponuje (rezonuje), P. Bóg dysponuje.
108 Człowiek rozporządza (sporządza), a Bóg rozrządza.
109 Człowiek rozrządza, Bóg stanowi. — Czel. 13.
110 Człowiek sądzi, Bóg rządzi. — Cen. Kasz. 19.
111 Człowiek sieje, Bóg urodzaj daje.
112 Człowiek strzela, a Pan Bóg kule nosi. Ob. N. 70.
113 Człowiek tak, a Bóg inaczej. — Ryś. cnt. 2; Wójc. Prz. I. 30.
114 Człowiek zamierza, Bóg dokonywa.
115 Człowiek zmierza, Bóg rozmierza. — Harm.
116 Daleka droga do Pana Boga.
117 Dał Bóg wszystko wszystkim, a nie wszystko jednemu.
118 Déj nám Boze tygu, cygu Pán Bóg nimá. — Ulan. 320.
119 Do Boga—ma pieniądze.
120 Do Boga po rozum, do matki po koszulę.
121 Dobra to noga, co szuka Boga. — Bar. Lut.
122 Dobroć boża kraje i bez noża.
123 Dobry P. Bóg, co nas po ziemi nosi. — Knap. 316.
124 Dobry targ z Bogiem. — Bar. Lut.
126 Dopomóż Boże, kto kogo zmoże!
127 Dwom Bogom służyć.
128 Dwom Bogom służyć nie można.
129 Dziwne sprawy boskie. — Ryś. cnt. 2.
130 Gdy Bogu stawiasz świecę, zapal djabłu ożóg.
131 Gdy Bóg dopuści, to i z kija strzał wypuści.
132 Gdy Bóg zechce, to i siekiera pod ławą zapieje.
133 Gdy komu Bóg błogosławi, przekleństwo tam nic nie sprawi.
134 Gdzie Bóg gospodarzy, tam się wszystko darzy.
135 Gdzie Bóg, tam zgoda.
136 Gdzie P. Bóg palec położy, tam djabeł całą łapę.