Strona:Przygody Jasia i Lilci.djvu/12

—   10   —

 Jasio podrzucał go do góry, a ten uwiązany gdzieś niewidzialnie, coraz to powracał do zdumionego chłopca.
 Lilcia stała wpatrzona w tę zabawę braciszka, gdy naraz posłyszała poza sobą czyjś głosik żałośny: — Mamuniu, mamuniu!
 Odwróciwszy się szybko spostrzegła na trawniku leżącą dużą lalkę o blond włosach i błękitnych oczkach, wyciągającą ku niej swe małe rączki.
 — Ach! jakżeś piękna! — zawołała dziewczynka, chwytając lalkę w objęcia i obsypując pocałunkami. Będziesz się nazywała Flosetą, takaś delikatna i śliczna!
 — Lilciu! — zawołał braciszek — przychodź, przychodź czemprędzej! coś jakby lokomotywa, woła tef! tef! zobaczymy, co to takiego!..
 Dzieci pobiegły do parkanu i ujrzały stojącą za nimi lokomotywę z wagonami. Przelazłszy przez parkan, usadowiły się