Fig. 138._Fig_138.jpg){kind=small}
|
Przypuśćmy, że zegar jest nakręcony, to wszystkie części opisanego mechanizmu, znajdować się będą w ruchu, a taśma l posuwając się w kierunku strzałek i nawdziewając się dziurkami na ząbki kółka minutowego, posuwa się jednostajnie i nawija na bębenek c. Część druga aparatu składa się ze stałéj podstawy A, w któréj umieszczone jest naczynie szklanne d, do połowy rtęcią napełnione. Zbiornik rtęci nakryty jest wieczkiem x, w środku którego znajduje się otwór, przez który przechodzi pływak f z kości słoniowéj. Dolny koniec pływaka posiada kształt kulki e pływającéj w rtęci, drugi zaś, czyli górny koniec pływaka, łączy się z drążkiem gg ruchomym około punktu o. Śruba p służy do regulowania drgań kulki pływającéj w rtęci, a to odpowiednio do tego, w jakim wagonie umieszczony jest aparat: czy w powozie na wyściołce, czy na więcéj elastycznych resorach, i w tym drugim razie, drgania pływaka będą znacznie lżejsze, od drgańw wagonach towarowych.
Sposób znaczenia szybkości jazdy na taśmie, uskutecznia się nadzwyczajnie prostym sposobem. Z chwilą rozpoczęcia jazdy, merkuryusz zamknięty w zbiorniku szklannym d poczyna natychmiast wibrować, przez co kulka e pływaka f to wznosi się to opada, a tém samém wahadełko gg około osi o ruchome, podnosi się także lub opada jednocześnie z merkuryuszem. W końcu drążka n umieszczone jest kółeczko mosiężne średnicy i grubości 5-ciu groszy pols. srebrnych, obracające się ustawicznie. Ile razy
