[...............................][1] sztuk dwanaście, włożyć do rondla, dodać łyżkę masła świeżego, zalać bulionem z cielęciny, kury albo też indyka tak, aby cebulę objął, gotować pod pokrywką, gdy już cébula będzie miękka, wziąść bułeczek stołowych trzy, obetrzeć z nich kolor na tarce, a twarde zerznąć na grzanki, środek zaś włożyć do cébuli, rozgotować, po czem przetrzeć na sito, rozpuścić kwartą bulionu, grzanki wysmarować masłem z obu stron, odpiec na rumianno i wydając zupę dodać do wazy. Do téj zupy uchodzą jaja, nazwane perdutą, które się robią następnym sposobem: zagotować wodę, zasolić i troszkę octu dobrego dolać; po czem rozrobiwszy każde jaje, wpuszczać do wrzątku białek z żółtkiem ostrożnie, aby się nie rozlały; gdy się nieco podgotują, białka będą twarde, a żółtka w środku miękkie, wybrać wraz z rondla do zimnéj wody, aby nie stwardniały; po czem wyłożyć na sito, i gdy zsiąknie woda, po parę kłaść na talerze i nalewać zupą cebulową.
Głóg należy zbierać dojrzały, odrywać z końców szypuły, rozrzynać na pół, puch ze środka wyrzucać i zupełnie oczyścić, a zostawić samo tylko różowe mięso, które się suszy w przetakach, a gdy wyschnie, zsypuje się do słojów.
Chcąc mieć tę zupę, należy wziąść kwartę głogu suszonego do rondla i nalać wodą tak, aby dobrze zajęło, dodać z bułek miękiszu, rozgotować i przetrzeć przez gęste sito, gdyby łuska czyli skórka została. Tu nieodbicie trzeba wina pół kwarty, wody tyleż lub trochę więcéj, ćwierć cukru, kawałek cynamonu, raz zagotować, tem rozprowadzić głóg, który dopiero miał kolor różowy i smak swój właściwy. Dając tę zupę, trzeba dołożyć grzanek, trochę miękiego ryżu lub krup kartoflowych.
- ↑
W podstawie źródłowej brak stron 17-18.
