w obręb stacji, obowiązek jego przebywania w kabinie lokomotywy i obserwowania równolegle z maszynistą wskazań sygnałów i wskaźników rozmieszczonych wzdłuż drogi przebiegu pociągu, w konkretnie badanej sytuacji nie można wykluczyć, iż nie został on o rozpoczynaniu jazdy przez maszynistę Mieczysława Roscheka uprzedzony i wezwany w porę do zajęcia miejsca w kabinie maszynisty i zdążał właśnie do niej powodowany jazdą pociągu.
Nie ujawniono także w toku przeprowadzonych czynności śledczych żadnych uchybień w sposobie odprawienia ze stacji Toruń Główny pociągu osobowego nr 5130 relacji Toruń Główny – Łódź Kaliska i jego prowadzenia od tej stacji do miejsca katastrofy przez drużynę lokomotywy spalinowej SP-45-160.
W tym stanie rzeczy należało postanowić jak w sentencji niniejszego postanowienia.
Podejrzanemu i pokrzywdzonemu przysługuje prawo przejrzenia akt i zażalenia na powyższe postanowienie do prokuratora nadrzędnego /art. 200 § 3 kpk/. Na rozstrzygnięcie co do dowodów rzeczowych zażalenie przysługuje również osobie od której odebrano przedmioty lub która zgłosiła do nich roszczenia /art. 281 § 2 kpk/. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie.
Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty otrzymania odpisu postanowienia i jest zawity.
