Strona:Poezye cz. 2 (Antoni Lange).djvu/087

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

I szkłem osnuła wód kryształy,
Osnuła ziemię futrem puchów;
Śpi duch przyrody w bieli cały,
Lecz nie ma snu dla ludzkich duchów.