Ta strona została uwierzytelniona.
»Janosik, Janosik w czarnej ziemi leży,
Byłże to chłop głośny, jako dzwon na wieży.
Szeroko, daleko dzwon na świat wybija:
Co Janosik kroczył, niosła się gloryja.
Urwałeś się dzwonie, nic-że już po tobie:
Skończył się Janosik, leży w ciemnym grobie.
Dobrzy chłopcy byli, kanyż się podzieli?
Hej! Jeden po drugim marnie wyginęli.
Na zwalonym pniaku nie odrosną liście:
Dobrzy chłopcy śpijcie, czarną ziemię gryźcie.
Pogniły jawory i limbowe lasy,
Ka się nam podziały nasze dobre czasy?«...
