pokazał, bo oto naraz opadły więzy z rąk i nóg winowajców; co gdy król ujrzał, poznał w tém wszechmocny palec Boży i przeciw jego wyrokom stawiać się nie śmiał i zostawił Barnabie zbrodniarzy, którzy w nim zbawcę i świętego uznali, i poprzysięgli nigdy go odtąd nie odstąpić; jakoż udali się z nim na puszczę i tam nowy cud ujrzeli: bo oto owe chaty, co tak jasno w nocy gorzały, teraz przez ogień nietknięte stały w całości. Wprowadzili się do nich nowi pustelnicy i ciężkiemi pokutami starali się sprawiedliwość Boską przebłagać; jakoż téż pewnie Bóg pełen litości darował im ich winy; a dotąd ludzie poczciwi utrzymują na miejscach, gdzie owe chaty pustelnicze stały, takie same kaplice, jak owo tu Śgo Barnaby; którąśmy w Miniszewie widzieli.”
Stanąwszy w Kazimierzu, pospieszyłem obejrzyć owe starożytne kaplice i znalazłem na ich drewnianych ścianach główniejsze sceny z życia pięciu pustelników wymalowane przez jakiegoś miejscowego artystę; a mały chłopczyk, który był moim ciceronem, powtórzył mi ich historyą z niektóremi drobnémi warijantami i ofiarował się jednę jeszcze osobliwość pokazać w domu pewnego mieszczanina, dokąd zaszedłszy, oglądałem pokój, w którym niegdyś nocował Karól XII., trzymając przez noc cały łańcuch przeciągnięty dziurą wydrążoną w ścianie bocznéj, do którego przykuty był nieszczęśliwy Patkul, uwięziony w przyległym pokoju. Nazajutrz rozerwano końmi Patkula na małéj łączce, którą lud do dziś dnia Patkulką zowie, i do dziś dnia opowiadają mieszkańce Kazimierza jego śmierć męczeńską i okrucieństwo Karóla, pokazując owę dziurę w ścianie, jako niewątpliwe świadectwo. Patkul jest szóstym męczennikiem kazimirskim!
_035.png&oldid=1981269){kind=link}