Ta strona została przepisana.
II. Elsa z Brabantu.
(Lohengrinn.[1])
Inny, ty był, gdym ci ślubiła życie,
Ja byłam inna gdyś; wymógł przysięgę,
Naszéj jedności duch spoił potęgę,
Z przepaską pęka przysięgi spowicie!...
W méj piersi czuję serca twego bicie;
Mnież chcesz oszukać? wszystkie siły sprzęgę!...
Z własnego serca żmiję ci wylęgę,
Za noc zwątpienia na mych zórz przedświecie!...
Pierwsze ma prawo serce twoje ku mnie,
Niż węzły które by je stargać chwytam,
By z tobą w jednym dźwięku zlać się dumnie...
O! przemów słowo mego wybawienia.
Ty duszy mojéj duszo, światło-cienia!
Zkąd płyniesz? imię twe!? o! mów! ja pytam!!!
III. Agata.
(Freyschütz.[2])
(Napoleonowi S***[3] ten sonet poświęca tłómacz.)
Kto oddał serce cnotliwéj dziewczynie,
Ten ocalony bo dróg jego strzeże
- ↑ W téj operze mytycznéj Wagnera (z mythu staroniemieckiego) Elsa żona Lohengrinna pyta o jego prawdziwe imie, które tenże pod jéj utratą ukrywać musi — ulega wreszcie i mocą czaru porwany odpływa — Elsa umiera.
- ↑ Webera.
- ↑
Napoleonowi S*** — Napoleonowi Sarneckiemu — szwagrowi Władysława Tarnowskiego, — mężowi Marii Józefy z Tarnowskich Sarneckiej.
