Strona:Piołuny.pdf/114

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Choćby Serafów hymn mój był pieniem,
Niech koroną zbogaci,
Pieśń u wrót twoich drzącą wzruszeniem,
Miłość tylko odpłaci...
Nad brzegiem Renu, wtedy radośnie
Serca wrazby zadrżały,
I o miłości, wieści o wiośnie
Pieśni by ci zapiały!





O błogo przy Renie.
II.

O błogo przy Renie!
Na swojskim przylądku
Słoneczne promienie
Drżą w każdym zakątku,
Gaje uśmiechnione,
W błękit otulone!
A w dali się skały
W błękity odziały,
Na brzegu ojczystym,
Nad Renem falistym!

O! radość! natchnienie!
Przy ojczystym Renie!
O mili druchowie!
Co serca mi z czarą,
Wylaliście z wiarą,