Ta strona została uwierzytelniona.
XLVIII
Uspokoiłem myśl niespokojną i serce moje promienieć poczyna
W doczesności wieczność ujrzałem.
Jego ujrzałem, jedynego Towarzysza.
Żyjąc w więzach, oswobodziłem sam siebie.
Wyrwałem się ze szponów podłości i grzechu.
