Strona:Piękna i potwór.djvu/12

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 10 —

się z memi trzema córkami, — prosił kupiec, — powrócę do ciebie napewno, a wtedy mnie zjesz...
— Masz córki? A więc słuchaj, co ci powiem. Całą tę historję przedstaw córkom, jeśli która z nich poświęci się i umrze tutaj za ciebie, to będziesz wolny, jeśli nie, to powracaj za trzy miesiące a otrzymasz zasłużoną karę.
Kupiec zgodził się i powrócił do domu. Zaledwie wszedł do pokoju, poznała Pięknotka, że stało się coś złego jej kochanemu ojcu.
Gdy opowiedział o potworze, objawiła chęć pójścia na śmierć i ocalenia w ten sposób swego ojca.
Trzy miesiące minęły bardzo szybko, kupiec pożegnał się z córkami i chciał iść na pożarcie, nie godząc się na ofiarę ze strony Pięknotki, ale tak go błagała, że w końcu, choć z bólem serca zabrał z sobą i zawiódł do pałacu. Siostry udawały wielki żal, zalewały się łzami, ale w głębi zadowolone były, że najpiękniejsza z nich odchodzi na zawsze z domu.