Strona:Petroniusz - Pieśni miłosne.djvu/38

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.

    Nie zdób twej głowy i nie tref włosów...
    (pamiętaj o mojej radzie.)
    Głowa jest twoja i tak urocza,
    a włos najpiękniejszy — w nieładzie.

    Odrzuć precz wstążkę jedwabną, która
    otacza twe złote kędziory.
    Złote kędziory twoje mają
    od słońca jaśniejsze kolory.

    Odrzuć precz woal złocisty z czoła,
    promienna, śliczna istoto,
    bo twoje czoło jaśnieje blaskiem
    bardziej promiennym niż złoto.

    A uszku twemu nie trzeba wcale
    pereł i drogich kamieni,
    bo i bez ozdób takie jest słodkie,
    jak młoda róża w czerwieni...